Utworzony 30 października 1954 r.,woj. małopolskie przy granicy ze Słowacją. Po słowackiej stronie istnieje park krajobrazowy "Horná Orava". Obejmuje północną i południową stronę masywu Babiej Góry włączając najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego – Diablak (1725 m n.p.m.). Powierzchnia Parku – 3390,54 ha, powierzchnia otuliny – 8437,00 ha. Pow. ochrony: - ścisłej 10,62 km²; - częściowej 21,74 km²; - krajobrazu; 1,56 km² Rezerwat biosfery UNESCO

Oficjalna strona Babiogórskiego Parku Narodowego

Pierwsze wzmianki o Babiej Górze pochodzą już z drugiej połowy XV wieku. Babia Góra (wysokość - 1725 m n.p.m.) stanowi najwyższe wzniesienie Beskidów Zachodnich i jest po Tatrach najwyżej wypiętrzonym obszarem Polski. Występują na niej mocno zróżnicowane warunki klimatyczne a to z kolei przekłada się na warunki siedliskowe, zmieniające się wyraźnie wraz ze wzrostem wysokości. Na Babiej Górze wyróżniamy piętra klimatyczno-roślinne (buczyna karpacka, bór jodłowo-świerkowy, wysokogórski bór świerkowy, murawy wysokogórskie, roślinność naskalna) odpowiadające analogicznym piętrom występującym w górach wysokich np. Tatrach, Alpach, lecz w stosunku do nich obniżonych o kilkaset metrów.

Obszar Babiej Góry jest miejscem występowania wielu rzadkich i interesujących gatunków roślin i zwierząt. Spotkać można tutaj rzadkie i zagrożone wyginięciem rośliny, a także gatunki objęte ochroną prawną. Świat zwierząt jest równie zróżnicowany. W czerwcu 1976 roku Babia Góra jako jeden z pierwszych obszarów na świecie uzyskała status Rezerwatu Biosfery w programie UNESCO "Człowiek i środowisko". Jest także wpisana na listę polskich obszarów "Natura 2000"

Podstawowym celem istnienia Babiogórskiego Parku Narodowego jest ochrona i zachowanie różnorodności biologicznej, tworów przyrody nieożywionej oraz walorów krajobrazowych Babiej Góry, jak również odtworzenie tych siedlisk przyrodniczych, które w wyniku działalności człowieka zostały zniekształcone.

Na obszarze Babiogórskiego Parku Narodowego, liczącym 3390,54 ha powierzchni, stosuje się trzy rodzaje ochrony: ścisłą, czynną i krajobrazową.

Flora Babiogórskiego PN obejmuje ok. 700 gatunków roślin naczyniowych, ponad 200 gatunków mchów, ponad 850 gatunków grzybów. Wiele jest gatunków rzadkich takich jak: rogownica alpejska,tocja alpejska, a przede wszystkim okrzyn jeleni - endemit będący symbolem parku.

Fauna jest równie bogata. Stwierdzono występowanie ok. 170 gatunków kręgowców, w tym 115 gatunków ptaków. Do najbardziej charakterystycznych dla terenu parku należą: jeleń, niedźwiedź brunatny, wilk, ryś, lis, borsuk, kuna, żołędnica, koszatka, traszka górska,, a wśród ptaków: głuszec, cietrzew, sóweczka, kruk, pustułka, dzięcioł czarny, białogrzbiety, trójpalczasty, siwerniak, płochacz.

Najbardziej atrakcyjnym miejscem w całym masywie Babiej Góry jest jej najwyższy szczyt - Diablak, rozpościera się z niego jeden z najpiękniejszych widoków w Polsce. Urodę babiogórskiego masywu i jego walory przyrodnicze można poznać korzystając z gęstej w tym terenie sieci znakowanych szlaków turystycznych (32 km tras pieszych i 4 km tras narciarskich) oraz 8 tematycznych ścieżek edukacyjnych ukazujących przyrodę a także kulturę, tradycję i architekturę budowlaną mieszkańców wsi podbabiogórskich. W Zawoi-Barańcowej przy siedzibie dyrekcji parku znajduje się Ogród Roślin Babiogórskich.

PREZENTACJA PROJEKTU - PARKI NARODOWE W POLSCE